Let's finish in chaos

De laatste week hier is een beetje apart, chaotisch, maar in ieder geval tof en nog vol nieuwe ervaringen ;)
Ik mocht mijn project presenteren in het CF-centrum, waarop enthousiast gereageerd werd (jeej!). Ik maakte mijn verslag af, een beetje voor de uni en een beetje voor de NCFS die mij financieel gesupport heeft om hier te komen en een verslag in ruil vroeg.
Op dinsdag kreeg ik de middag vrij, zodat ik samen met Vit een Jericho-tripje kon maken. Leuke kans om toch nog iets van de westelijke jordaanoever te zien! Een vuurkorf op het trottoir, geiten op straat, twee jongetjes op een ezel, bananenbomen, de smerigste openbare toiletten ooit en 'shawerma'tentjes all over de place met behulpzame uitbaters. Echt palestina =)
Het duurde even om er te komen aangezien dit alleen via Ramallah lukt (ook echt palestina), en dus liepen we in de bijna schemering richting 'Hishams palace', een opgravingssite, langs de bananenplantages, een leuke moskee, met uitzicht op woestijnbergen (Jericho is min of meer een oase in een nogal dor gebied), was leuk! Het was al vrij donker toen we aankwamen maar een aantal objecten waren mooi verlicht. Maarja, dan wil je nog terug naar de campus... En het was geen goed weer rond Jeruzalem (in Jericho zelf viel het mee gelukkig), wat betekende dat de bussen echm, lastig waren. Eerst een sherut naar Ramallah, die bleek naar een busstation een paar straten verder te gaan dan wij hoopten. Na wat rondvragen (aardige mensen, veel prettiger Arabs dan in oost-Jeruzalem, maar de weg wijzen vinden ze moelijk en ze dachten niet dat er om zeven uur nog een bus ging) en wandelen in de stromende regen (echt veel!) in Ramallah vonden we het busstation dat we wel moesten hebben en uiteindelijk zelfs buslijn 18. Die bracht ons naar het checkpoint op de grens met Israel, en liet ons daar overstappen op een andere lijn 18. Waarom? Geen idee. Maarja, das Israel. Reasons we don't understand ;) Eenmaal in Jeruzalem kon ik gelukkig een andere arabsche buslijn naar de campus pakken, zodat ik niet in de storm (de straten worden werkelijk rivieren hier) terug oefde te lopen. Op tijd thuis, daar viel het niet echt onder, maar ik was er, en kon opdrogen, bijkomen en helaas (want daarom wilde ik op tijd thuis zijn) een nieuwe afspraak met Inez plannen voor overleg. Het zij zo, het was een goede dag en op de bustijden heb je in palestina weinig invloed. Om een idee te geven van de weersomstandigheden: ik las vandaag dat dinsdag in Ramallah twee vrouwen zijn verdronken toen een auto vastliep in een ondergelopen straat... Oei.

Woensdag was het tijd voor (voorlopig) afscheid van de professor en een eindevaluatie. Ik had verwacht dat dit neer zou komen op een kort gesprek in zijn kantoor, maar grapig genoeg kreeg ik mijn feedback en plein public. De professor trommelde allecollega's van de omliggende labs op, we dronken koffie en de professor ging een soort 'dankjewel-speech' houden over mijn werk hier, het verloop en de voortzetting van het project, mijn werkhouding, mijn opbouwende kritiek die toch nadenken en verbeteringen aanzette.. En had bovendien een boek over Israel voor me meegebracht waar hij en Yasmin wat in hadden gescheven als aandenken. Wauw! En ik dacht nog wel dat het aan mij was om de professor en Yasmin te bedanken voor de gastvrijheid hier, voor de begeleiding en gezelligheid en voor het helpen creeeren van enorm leuke kansen. Heb ik uiteraard vervolgens ook gedaan. Met de formulieren mocht ik die middag even langskomen, en zo werd het een korte versie van formele eindbeoordeling. En wat voor een: vol overgave werden beide formulieren volgekalkt met tienen. Euh... OK! Nou is dit niet het definitieve cijfer voor de stage, aangezien Inez als UMC-begeleider met deze formulieren als advies het definitieve formulier mag invullen. Ben ik wel benieuwd naar =). De rest va de dag was hectisch met mensen in en uit, NPD metingen, telefoontjes naar vanalles en nog wat, internet opzeggen en tussendoor hier en daar een praatje met Yasmin.

En toen, onder invloed van de wet van Murphy ofzo, ging het sneeuwen. Choas? Echt wel, sneeuw gaat hier niet zoals in Nederland, waar ervoor gewaarschuwd wordt, waarna iedereen voorzichtig en wel alsnog op de fiets, in de auto of in de trein stapt. Hier schiet iedereen bij de eerste weersvoorspelling met het woord sneeuw erin al in de stress. Als Nederlandse snapte ik dat eerst niet zo goed, en sowieso was het moelijk voor te stellen dat er hier sneeuw zou vallen.
Maar die sneeuw kwam, en die komt hier als sneeuwstorm, met lekker veel wind enzo. Bovendien sneeuwde het de helenacht door, zodat de volgende ochtend toch een overtuigend sneeuwdekentje ontstaan was. En dat ziet er fantastisch uit, ik houd ontzettend van de aanblik van een besneeuwde wereld. Zoveel zuiverder, vrediger, dan normaal. Rustiger ook. Alhoewel, op de gang waar ik woon brak gisteravond al lichte hysterie uit, wellicht hebben ze nooit eerder sneeuw gezien, want het komt in Israel weinig voor, met name in het zuiden niet. Het was echt het niveau van een sneeuwbal mee naar binnen nemen, aan je huisgenoten laten voelen en door de gang heen gooien. Doet me denken aan toen ik vier was, hihi.
Donderdagochtend echter was extra rustig... Niemand heeft hier iets dat in de buurt komt van winterbanden, stroiwagens zijn er niet en dat maakt bij gladheid de heuvels hier tot een onnembaar obstakel. Met als gevolg dat ik in mijn eentje in het lab zit, omdat ik als enige op belachelijk korte afstand van het ziekenhuis woon.
Een paar artsen zijn er, omdat die met een speciaal busje naar het ziekenhuis getransporteerd worden bij weer als dit. Om zich te gaan zitten vervelen, want veel patienten zullen niet bij het ziekenhuis komen.

Total shutdown dus. Vooralsnog maak ik me geen zorgen, ik werk hier wat aan mijn presentatie in februari en EBCR, en begin vast aan mijn verdiepinsopdracht van geriatrie (goeie start maandag), help op vrijdag de rabbijn met koken etc, en vertrouw op de dooi die voor morgen is voorspeld om de weg weer sneeuwvrij te maken opdat ik het vliegveld wel zal bereiken zaterdag ;)
En ik heb de tijd en rust om jullie voor het laatst voor ik weer terug ben op de hoogte te houden =). Tot snel!