De balans opmaken

Nu niet alleen het jaar maar ook mijn stage hier ten einde loopt (over krap 2 weken, 12 januari, vlieg ik alweer terug), begin ik langzaam de balans op te maken. En dat stemt me dankbaar. Een jaar waarvan ik niet al teveel verwachtte (2012 was voor mij vooral het jaar voor het jaar dat ik dokter zou worden) bleek bijzonder als een jaar nooit eerder was. Twee congressen, een lief vriendje, fantastische coschappen, leerervaring te over zowel binnen als buiten het ziekenhuis, mooi onderzoek, de vierdaagse lopen, een fantastische stage (en reis) als afsluiting van dit jaar, contacten met bijzondere mensen (vaak als voortzetting van contacten uit eerdere jaren, maar er komen toch altijd nieuwe bijzondere aspecten bij)... Ik heb he-le-maal niks te klagen.

Nog iets te wensen? Uiteraard; dit jaar inderdaad dokter worden, een leuke baan vinden (iets met longen? Graaag!) en verder vooral zo blijven genieten en ervaren en leren. A lovely life it is.

De balans van mijn stage opmaken komt uiteraard ook aan de orde. Nooit zal ik in het onderzoek volledig tevreden zijn met de snelheid waarmee het verloopt. Als je afhankelijk bent van anderen (en dat ben je in elk onderzoek tenzij het literatuuronderzoek is), komt je planning nooit uit. Maar is er wat bereikt in de tijd dat ik hier was? Zeker wel! De data is zo goed als compleet, en dus kan ik volgende week prima 'preliminary results' presenteren. Wat niet wegneemt dat deze stage een lange nasleep zal kennen; we willen een extra DNA bepaling toevoegen die in Israel niet zomaar beschikbaar is, we willen de data volledig compleet maken (wat nog een paar weken extra duurt, waarna ik nogmaals mag analyseren), en willen Nederlandse patienten bij het onderzoek betrekken en we willen als het lukt tijdens de DNWG meeting andere europese centra intereseren om ook deel te nemen aan dit onderzoek. Waarna ik ongetwijfeld opnieuw mag analyseren =).
Dus voorlopige resultaten, een uitnodigigng om te presenteren op de DNWG meeting (als het UMC het maar toestaat), tevreden professor en UMC-begeleider, en kansen om het verhaal nog veel completer te maken. Nog veel werk te doen (in mijn vrije tijd natuurlijk sowieso altijd), maar ik ben tevreden.

En dan heb ik het nog niet gehad over de rest van de ervaringen hier... Het rondreizen en tal van historisch of religieus (of esthetisch ;)) belangrijke plaatsen zien, het enigzins leren van een taal die in niks lijkt op welke mijn bekende taal dan ook, de gesprekken met moslims, joden, arabische/israelische/buitenlandse christenen over hoe zij de wereld en dit land zien, familie onmoeten die hoewel het verre familie is (op twee manieren) toch voelt als familie, leren over de historie van Israel, zowel recent als lang geleden, nadenken over hoe groepen mensen zich tot elkaar verhouden en hoe groot (of beter: hoe klein!) de rol van religie daarin is, en de rol (veeel groter) van cultuurverschillen.
Dat is toch een hele verrijking zonder er nou financieel op vooruit te gaan ;).

En ik besef me dat ik, meer dan ooit wellicht, de toekomst inga met hoop en zonder vrees (practise what you preach, right?). Ik weet dat wat er gebeurt niet altijd aan mij is, ook niet als het over mij gaat (laat het UMC mij naar de meeting gaan? Heeft prof. Lammers een plekje voor me als arts-assistent longziekten? Het is niet volledig aan mij.). Maar er is zeker hoop, dat het goedkomt, hoe goed er ook uit gaat zien. Ik laat me verrassen.
Maar ook voor zaken die veel verder buiten mijn invloeddsfeer liggen (kunnen de bevolkingsgroepen in Israel ooit hun angst onder controle krijgen zodat er een echte dialoog ontstaat? En lukt dat op andere plekken in de wereld, waar het evengoed nodig kan zijn minder vanuit angst te leven?), heb ik hoop. Ik denk dat het goed gaat komen. Misschien niet vandaag, maar wie weet morgen, volgend jaar, over 2 generaties? Ik ontmoet mensen met goedheid in hun hart, en ze zijn overal. Zolang dat er is, is er hoop.

En jij, lieve lezer van deze blog (die ook wel bijna ten einde zal lopen inmiddels), ik wens je van harte een nieuw jaar vol met prachtige kansen om te pakken en vooral ook een jaar met hoop, zonder vrees. A lovely life it will be.

p.s. als je opeens allerlei kattenfoto's aantreft, ik probeer deze week alle katten die ik tegenkom op de kiek te zetten. Prepare for loads of pictures ;)