Via Dolorosa

Bij mij op de gang blijken minimaal vier koreaanse meisjes te wonen die elkaar allemaal kennen. Op zich zijn ze heel aardig, maar al je na een dag alleen op het lab enkel Koreaans hoort in de keuken en verder nog niet echt mensen kent, tja dan krijg je toch een beetje heimwee. Dat deed me besluiten om op mijn eerste vrije dag hier maar meteen de oude stad in te gaan, om het momentje van ‘wat doe ik hier ook al weer, zo ver van huis?’ te vervangen door ‘Wauw.. Ik ben in Jerusalem!’. Dat lukte. Na een onbedoelde omweg kwam ik aan bij de Damascuspoort. Daar doorheengelopen was ik op een soort van tijdloze markt. Dit is het moslimdeel van de oude stad. Palestinasjaals, kleding, rozijnen, zonnebrillen, fruit, pitabrood, ze hebben het allemaal. En had ik gisteren nog een tekort aan contact, de palestijnen wilden allemaal graag contact. Of ze me hun telefoonnummer mochten geven. Of ze me een armbandje mochten geven. Of ik een keer met ze wilde afspreken. Als dat de openingszin is nee dank je. Ik ben altijd nogal op mijn hoede als ik alleen reis, of dat nou terecht is of niet. Maar er was in een van de winkels ook een palestijnse jongen die vroeg of hij me wat tips mocht geven over de oude stad. Ehm, ja, dat dan weer wel. Bleek een gestudeerd en heel aardig type die goed over de wereld nadenkt. Ik heb een tijd met hem staan praten over de situatie in Israel, over geloven en over Nederland. En op zijn voorstel uiteindelijk emailadressen uitgewisseld om misschien nog eens wat meer info over beide landen uit te wisselen boven een kop koffie. Toen was het tijd om een van zijn tips uit te voeren: de paters fransiscanen volgen op hun vrijdagprocessie over de via dolorosa. Ze gaan alle staties af en bij elke stop wordt verteld wat bij die statie gebeurt en er wordt gebeden. Dit in een internationaal gezelschap van een stratenvullend formaat. Erg bijzonder. Dit tafereel eindigde uiteraard in de 'church of the holy sepulchre'. Vanuit daar ben ik weer terug gelopen naar de Damascuspoort. De rest van de stad zal moeten wachten tot een volgende keer, want de shabbat gaat in en dat betekent ook dat het bijna donker wordt. Wellicht laat morgen een ander stukje oude stad zich ontdekken, als mijn voeten het dan nog doen ;)

Eenmaal op mijn kamer een pan linzensoep in elkaar gezet en daar moet dan natuurlijk pitabrood van de markt bij. Wat wil een mens nog meer? Ijs als toetje? Nog gonna happen on shabbat, maar joghurt is ook lekker en aanwezig. Mijn vriendje hier? Ja, dat absoluut, maar daar zal ik nog even op moeten wachten. Gelukkig is er skype en mail, life is good.