Veelzijdig weekend

Dit weekend besloot ik eerst wederom naar de stad te lopen, om wat meer van de Christelijke wijk van de oude stad te zien. Je doelen bij een visite aan die wijk kunnen globaal gezien twee dingen zijn: 1. je wilt kerkjes kijken, of 2. Je wilt souvenirs shoppen op een rustiger plek dan de moslimwijk. Ik kwam voor beide. Beide is gelukt =). Een herhaalbezoek aan de church of the holy sepulchre bewaar ik voor een andere keer, maar andere kerken zijn zeker gespot. Verder wat inkopen gedaan (en zeer tegen mijn natuur in zelfs afgedongen). En zowaar een ijsje gegeten, bij de christenkoffieshop, jum!

Ik was op tijd weer terug om te gaan zwemmen in het sportcentrum op de campus met huisgenootje Maram. Was gezellig en in het water liggen was heerlijk, maar of het nu voor herhaling vatbaar was? Ik weet het nog niet. Die twijfel komt met name door de hoeveelheid chloor in het water. Ik had geen zwembrilletje waardoor mijn ogen de hele avond behoorlijk gebrand hebben, maar ook mijn gezicht ging een beetje meedoen. Jammer. Daarnaast kost een kaartje zo’n 10 euro.. Ik zal maar niet meer klagen over de prijzen in Sportfondsenbad West, hihi. Maar hey, we hebben lol gehad, goed gesport en ook nog even in het zonnetje gezeten op het gras buiten. De avond was lekker rustig na al het gewandel, en gezwem. Erg leuk: even skypen met Andries en zijn lieve mama.

Op zaterdag besloot ik in de St. George cathedral de mis mee te vieren, om eens te zien hoe dat was. De mis zelf was in de kapel, en waarom zou blijken: er waren een reverend, zijn helper en verder 3 bezoekers. Ik inclusief. Dat maakte het wel heel persoonlijk, de reverend bleek heel aardig, ik kon alles goed volgen en voelde me op mijn gemak om tot rust te komen, en te bidden voor Andries’ papa Jan die vandaag zijn rustplekje zou krijgen. Na de mis de reverend en de andere aanwezigen kort ontmoet. Er bleek een mede-international student te zijn, maar dan uit Tsjechie. Hij vroeg of hij een stukje met me mee moct lopen zodat we verder konden praten. Prima. In verband met voldoende tijd van beide kanten en gebrek aan richtingsgevoel van met name zijn kant, liepen we met een flinke omweg -en onder het bespreken van uiteenlopende onderwerpen- naar mount scopus, waar we gedag zeiden en hij toezei me een keertje mount of olives te laten zien, waar hij woont. In mijn eentje ga ik er als vrouw alleen niet heen omdat me dat zowel door de lonely planet gids als door sommige locals wordt afgeraden. Met een Tsjech die (daar wel) de weg kent echter, moet het kunnen vind ik.

De avond had ik gereserveerd voor een tripje naar Ora, vlak buiten Jeruzalem. Daar woont mijn achternichtje Naomi, die ik heel graag eens wilde ontmoeten en die me had uitgenodigd bj haar thuis om met haar en haar vriend en familie van hem, zelfgemaakt ijs te eten en bij voldoende tijd een filmpje te kijken. We zijn ook nog bij haar ouders langsgeweest (haar vader is een neef van de mijne), die hoewel druk aan het werk erg hartelijk waren en me uitnodigden nog eens langs te komen. Het was een erg gezellige avond. Die film is niet meer helemaal gelukt omdat ik ook nog een uur met de bus terug moest, maar er is gelachen gekletst en erg lekker ijs geproefd =).

Na een net iets te korte nacht dus weer aan de slag en ditmaal eindelijk serieus kunnen overleggen met de professor. En die gaf handvaten om verder te kunnen. Wel vindt hij het duidelijk belangrijker dat ik het hier leuk heb en genoeg van het land zie, dan dat ik flink aan de slag ga met het project. Hij neemt wel van me aan dat ik daar toch echt ook voor kom, maar ik geloof dat er nog een meeting voor nodig zal zijn om hem er echt van te overtuigen dat ik flink hard aan onderzoek werken ook vind vallen onder ‘good times’. We’ll get there. En hij vond dat ik met Yasmin samen op de goede weg was en gaat zelf ook een aantal dingen navragen bij de artsen die de patiënten doorgestuurd hadden, dus we gaan vooruit en ik werk lekker verder. Behalve morgenavond en woensdag, want Carlijn komt langs!