C3: CF Congres Caesarea

Wat heb ik toch een mazzel (of zoals ze hier zeggen, mazal) met dingen… Niet alleen het hier zijn op zich, wat al puur geluk is om de kans te krijgen, maar dan ook nog naar het Israelische CF congres mogen. Daar waren de grootste namen op het gebied van CF in Israel verzameld, plus professor Mogayzel uit Baltimore en professor Tiddens uit Rotterdam, en experts uit Leeds, Italie en Praag. Goeie line-up!
Dus stond ik donderdag slaperig doch enthousiast om 6 uur op om optijd klaar te zijn om met Yasmin richting congres te rijden. Reistijd: ruim 1,5u, valt mee dus. En dan ben je meteen aan de kust, vlakbij Haifa. In Caesarea welterverstaan, en in het Dan hotel. Daar ging het congres van start met een reeks interessante voordrachten over CF gerelateerde, meestal klinisch gerichte onderwerpen. Nice! Geruststellend ook; ik begreep goed wat er gezegd werd. Behalve de inhoud was ook de taal geen obstakel, de meeste sprekers hadden gekozen voor een presentatie in het Engels, en bij de paar die Hebreeuws spraken werd er live vertaald en dat was via een koptelefoon te volgen. Erg goed idee! De voormiddagsessie echter zou volledig in het Hebreeuws zjn en daarom was er voor de buitenlandse deelnemers aan het congres iets extra’s geregeld: een guided tour naar de opgravingen van het oude Caesarea. Een havenstad gebouwd door Herodes, later ingenomen door de moslims en weer daarna door kruisvaarders, in later tijden bewoond door oost-europese moslims en slechts recent een joodse stad. Ook slechts recent opgegraven: in de jaren ’90 werd iermee gestart. De opgravingen waren interessant, de bijbehorende uitleg en filmpjes waren interessant, en reisgezelschap voor die middag waaronder 4 professoren was zeer interessant… I’m so lucky to be where I am, and I know it. Rond vijf uur waren we terug voor de laatste sessie van de dag en ook die was goed opgezet en erg leerzaam. Ik heb zelden zolang achter elkaar het gevoel gehad zoveel informatie ook daadwerkelijk op te nemen. Erg fijn.
Ook leuk: de voordelen van een keertje in een net hotel zitten ontdekken. Enorme keuze in eten, een soort van buffet maar dan 4 delen zeg maar. En nog 2 aparte delen voor toetjes. Wauw! En een zeer ruime kamer, met een bad in de badkamer, met perzikjesshampoo die op je staat te wachten, met een huge comfortabel bed, en… uitzicht op zee. Of, die avond, uitzicht op onweer boven de zee. Firework! Na een halfuur pas hoefde ik dit uitzicht in te wisselen voor de zaal beneden, waar men ‘entertainment, not further specified’ had geregeld. Het bleek improtheater, die input uit de zaal (van CF artsen dus) gebruikte om daar iets omheen te bouwen. Aangezien dit in onvertaald Hebreeuws was heb ik er geen woord van verstaan (behalve als er ergens een groet of getal in voorkwam), maar op de een of andere manier gaf dat het ook een extra dimensie: je gaat veel meer op gezichtsuitdrukkingen en op klanken letten. En zo heb ik me toch goed geamuseerd. En vervolgens erg lekker geslapen.
Om de volgende dag (na een ontbijt me evenveel keuze) weer een volgende ronde lectures met open armen te ontvangen. Zoveel informatie voor mijn neus over het interessantste onderwerp dat ik me kan bedenken, wat een ontzettende luxe. Geen idee waar ik het aan verdiend kan hebben, but since it’s offered, I’ll take it!
Na het laatste praatje kreeg ik een lift aangeboden van een kinderlongarts van Hadassah. Het werd een win-win, een man en kindje waren die nacht ook in het hotel geweest en zo kwam het dat zij te weinig had geslapen ivm wakker kind, en haar man ging rijden op weg terug naar Hadassah. Dus aangezien ik de taak op me nam het kindje geamuseerd en rustig te houden, kon zij toch weer anderhalf uur bijslapen. Terwijl mij ondertussen een reis per trein en bus en te voet (binnen Jeruzalem gaan vanaf 15u geen bussen meer op vrijdag) bespaard bleef. Nice! En ondertussen was het wat afgekoeld, het had namelijk zowaar geregend! Misschien wordt het dan toch winter.
’s Avonds besloot ik dat ik nog niet te moe was om naar de rabbijn te gaan om te horen wat hij over de thora-stukken van deze week te zeggen had. Ik liep naar zijn huis en daar vonden opnieuw spontaan een aantal ontmoetingen plaats waaronder met een Spaanse die in Amsterdam woont. Gezellig mee gebabbeld, meestal toch maar in het Engels. Wel ook Nederlands gesproken want er was een Vlaming aanwezig =). De rabbijn sprak over de stijl van helpen die Rebecca, de vrouw van Isaac aan de dag legde: ze hielp niet alleen met wat haar precies gevraagd werd, maar keek ook verder dan alleen de concrete vraag, door te kijken wat de mensen nodig zouden hebben. De rabbijn zei dat dat belangrijk was, niet alleen omdat je dan hart voor mensen toont, maar ook omdat mensen zelden om alles zullen vragen wat ze eigenlijk echt nodig hebben. Na zijn uitleg vraagt hij standaard van iedere tafel of iemand iets wil toevoegen, een les die ook uit de thoralezing te halen valt, of een andere gedachte die met het thema samenhangt. Nu zitten aan de meeste mannentafels wel heren die veel van de thora weten en van daaruit graag een les meegeven. Aan onze tafel echter zaten met name niet-Joodse vrouwen die voor de eerste keer zo’n avond bijwoonden. En die niet de neiging hadden een verhaal te houden in welke vorm dan ook. En dus stond ik zelf op. Ik vertelde mijn naam en dat ik geneeskunde studeerde, en in Israel was voor een onderzoek in het ziekenhuis. En dat ik niet echt iets kon onderwijzen, maar wel kon delen wat ik had geleerd die avond. Want zoals de rabbijn vertelde dat mensen nooit om alles zulen vragen wat ze echt nodig hebben, zo zie je dat ook bij patiënten in het ziekenhuis. Ze komen met een klacht of vraag, maar vaak is er veel meer aan de hand. Alleen zijn dat vaak dingen waarvoor ze zich schamen, die ze proberen te negeren, waar ze denken dat geen tijd voor is… Terwijl het ze beperkt, in belangrijke mate. Ze vragen niet alles wat ze nodig hebben. De uitleg van die avond heeft me daar des te meer bewust van gemaakt, en zal me eraan herinneren voorbij de eerste klacht te blijven kijken, naar want iemand precies nodig heeft. Om zo beter te kunnen helpen. En dus bedankte in de rabbijn niet alleen voor zijn gastvrijheid, maar ook voor de les van vandaag, die me wellicht helpt een betere dokter te worden. Werd zeer gewaardeerd ;)
Samen met Vit ben ik terug naar mount scopus gelopen na afloop van de avond (en nadat ik het Spaanse meisje had uitgenodigd eens langs te komen in Utrecht), en compleet natgeregend onderweg. Het kan dus wel regenen hier… En ergens merkte ik dat ik die regen gemist had. Naast het feit natuurlijk dat ik blij was eenmaal thuis een warme douche te kunnen nemen.
De zaterdag lekker rustig aan gedaan. Geprobeerd uit te slapen, naar de oude stad gewandeld om 2 kerkjes uit de kruisvaarderstijd te bekijken (liep een beetje uit de hand met de wandeling, uiteindelijk veel meer gezien..), een wasje gedraaid, prettig =)
En zondag weer lekker aan het werk! En maandagavond zijn Yasmin, Shoukri, een kinderarts uit New York en ik uitgenodigd door de professor en zijn vrouw om ergens te gaan eten. Leuk!