Vol verwachting…
Blijf op de hoogte en volg Bente
08 December 2012 | Israel, Jeruzalem
Het was zo’n typische week waarin je hard werkt, maar er weinig concreets van terugziet. Alhoewel, het humeur van Yasmin dat bij elke ICM meting zonniger wordt is een leuke graadmeter als het om de proeven gaat. Maar met de presentatie mag ik nog even wachten, naar het Israelische gebruik om afspraken een keer of 2 te verzetten. Dit was de tweede keer, dus waarschijnlijk wordt het 20 december. Maar daar durf ik nog niet om te wedden ;).
Yasmin zei me toe zoveel mogelijk patiënten te bellen voor follow up gegevens tijdens Hanuka (8-17dec), aangezien de NPDs dan toch niet doorgaan. En zo had ik er vertrouwen in dat ik na mijn vakantie weer voldoende werk zou hebben.
Na wat? Vakantie? Jep, het leek me een uitermate goed plan om kerst vakantie voor Hanuka te ruilen. Niet omdat ik van plan zou zijn Joods te worden, maar omdat het precies die dagen zijn dat Andries langskomt.
Maar eerst kreeg ik nog weekend, en wat je krijgt kun je net zo goed ook gebruiken. Op aanraden van locals liep ik op vrijdag naar German Colony, wat een van de hippere wijken van Jeruzalem bleek. Koffietentjes, modewinkeltjes en eethuisjes zijn verzameld aan de hoofdstraat en in een zijstraatje was een marktje waar verschillende soorten handwerk, zelfgebakken broodjes en gebak, en andere creatieve dingen werden aangeboden. Leuk om eens te zien, maar niet iets voor een hele dag. Tenzij je echt heel erg veel van hippe koffie houdt, ofzo.
Voor mij was het graf van Oskar Schindler interessanter. Grondlegger van maatschappelijk verantwoord ondernemen zullen we maar zeggen ;) of iemand die aan de verkeerde kant toch het juiste deed (en das behoorlijk bijzonder). Het graf bevindt zich op een mooie, rustige begraafplaats, die niet zo groot is aangezien het een christelijke begraafplaatsbetreft middenin Jodenland. De steen is gelukkig geenzins pompeus, en ligt bezaaid met kleine steentjes, een Joods gebruik ten teken van gedachtenis. Mooi.
Via de oude stad ben ik terug gelopen, langs de Westmuur (iemand nog een klacht die ik moet doorgeven? ;)) en Al Wad street, door de moslimwijk. Het lijkt erop dat ik mezelf inmiddels een houding heb aangemeten die erg onbeleefd voelt, maar tegelijk stukken beter werkt als je daar rondloopt. Onderweg wat dadels gekocht en teruggelopen naar Mount Scopus.
Ik had er inmiddels flink wat kilometers opzitten, maar wilde er ’s avonds nog wel een paar aan toevoegen om naar Shabbat dinner te gaan, om de rabbijn en vele anderen te horen over de thoralezingen van die week. Wederom een erg goede sfeer daar, meer geleerd over het het verhaal van Joseph (die van de musical ja, maar dan het originele verhaal) en gezellig zitten praten met een Duitse die ruim een jaar in de oude stad gewerkt heeft maar volgende week alweer naar huis vertrekt. Ze vertelde dat ze een droom had gehad die haar duidelijk maakte dat ze iets anders moest gaan doen dan op dat moment. De volgende dag heeft ze haar baan opgezegd, en ging daarna bij God te rade, wat haar dan te doen stond. Op reis gaan kennelijk. Dus kwam ze hierheen en heeft ze als vrijwilligster in een guesthouse gewerkt. En gaat ze nu dus na een goede tijd weer terug naar huis, wat ze nu zal gaan doen weet ik eigenlijk niet, en ik vraag me af of zij het zelf wel weet. Ik vond het een heel bijzonder verhaal om te horen.
Na een goede nacht ben ik met Vit naar de olijfberg gelopen. Om hem wat meer te laten zien va waar hij zelf woont, haha. Zo hebben we het ‘Pater Noster’ complex bezocht (evenals een hele groep zingende Afrikanen, wat een bijzonder en leuke sfeer meebracht), op de plek waar men zegt dat Jezus met zijn leerlingen het Onze Vader heeft gebeden. Dit gebed staat er op de wanden in zowat elke taal die je je bedenken kan waarin je het Onze Vader maar zou willen bidden. Uiteraard was er ook een kerk om te bezoeken, die niet heel indrukwekkend was, op 1 ding na. Er stond een afbeelding (op flink formaat), van Therese de Lisieux. Ik was geraakt. En, gelukkig, er was de mogelijkheid om een kaarsje aan te steken. Meteen gedaan; een lichtje met uiteraard ook een gebed voor ‘pappa Jan’, voor wie dit een speciale heilige was. Pas toen ik daarmee in alle rust klaar was, kwam ook Vit de kerk in om rond te kijken. Alsof het zo getimed was. Vervolgens hem geholpen het Onze Vader ook in het Tsjechisch te vinden op de wanden tussen al die talen, anders was hij was nog lang verbolgen gebleven ‘There’s 3 versions of Dutch on there (bedoelende Nederlands, Vlaams en Afrikaans), and I can’t even find Chech!’ Gelukkig, het stond er echt wel tussen, op een redelijk prominente plek waar we nog niet geweest waren ;).
Daarna naar Dominus Flevit gelopen, waar het kkleine kerkje aldaar omgeven is door een mooie tuin met nog mooier uizicht. En daarna weer terug naar de campus, waar ik afscheid nam van Vit, en wat ging opruimen, wasje draaien, aan mijn EBCR werken, en een broodje falafel (jum!) tot avondeten bombardeerde.
En ondertussen voel ik me, al aftellend tot ik mijn schatje in mijn armen mag sluiten, als een jong kind dat op haar verjaardag wacht. Nog 3 nachtjes slapen. Nog 2. Nog 1. Hij stapt nu op het vliegtuig. Laat ik vast beide kanten van het tweepersoonsbed opmaken. Wat zullen we komende week allemaal gaan doen? Als ik vast ga slapen, is het dan sneller morgen?
Weet je wat, ik ga het tegen beter weten in lekker uitproberen. Ben ik morgen in ieder geval goed wakker ;) Welterusten!
Yasmin zei me toe zoveel mogelijk patiënten te bellen voor follow up gegevens tijdens Hanuka (8-17dec), aangezien de NPDs dan toch niet doorgaan. En zo had ik er vertrouwen in dat ik na mijn vakantie weer voldoende werk zou hebben.
Na wat? Vakantie? Jep, het leek me een uitermate goed plan om kerst vakantie voor Hanuka te ruilen. Niet omdat ik van plan zou zijn Joods te worden, maar omdat het precies die dagen zijn dat Andries langskomt.
Maar eerst kreeg ik nog weekend, en wat je krijgt kun je net zo goed ook gebruiken. Op aanraden van locals liep ik op vrijdag naar German Colony, wat een van de hippere wijken van Jeruzalem bleek. Koffietentjes, modewinkeltjes en eethuisjes zijn verzameld aan de hoofdstraat en in een zijstraatje was een marktje waar verschillende soorten handwerk, zelfgebakken broodjes en gebak, en andere creatieve dingen werden aangeboden. Leuk om eens te zien, maar niet iets voor een hele dag. Tenzij je echt heel erg veel van hippe koffie houdt, ofzo.
Voor mij was het graf van Oskar Schindler interessanter. Grondlegger van maatschappelijk verantwoord ondernemen zullen we maar zeggen ;) of iemand die aan de verkeerde kant toch het juiste deed (en das behoorlijk bijzonder). Het graf bevindt zich op een mooie, rustige begraafplaats, die niet zo groot is aangezien het een christelijke begraafplaatsbetreft middenin Jodenland. De steen is gelukkig geenzins pompeus, en ligt bezaaid met kleine steentjes, een Joods gebruik ten teken van gedachtenis. Mooi.
Via de oude stad ben ik terug gelopen, langs de Westmuur (iemand nog een klacht die ik moet doorgeven? ;)) en Al Wad street, door de moslimwijk. Het lijkt erop dat ik mezelf inmiddels een houding heb aangemeten die erg onbeleefd voelt, maar tegelijk stukken beter werkt als je daar rondloopt. Onderweg wat dadels gekocht en teruggelopen naar Mount Scopus.
Ik had er inmiddels flink wat kilometers opzitten, maar wilde er ’s avonds nog wel een paar aan toevoegen om naar Shabbat dinner te gaan, om de rabbijn en vele anderen te horen over de thoralezingen van die week. Wederom een erg goede sfeer daar, meer geleerd over het het verhaal van Joseph (die van de musical ja, maar dan het originele verhaal) en gezellig zitten praten met een Duitse die ruim een jaar in de oude stad gewerkt heeft maar volgende week alweer naar huis vertrekt. Ze vertelde dat ze een droom had gehad die haar duidelijk maakte dat ze iets anders moest gaan doen dan op dat moment. De volgende dag heeft ze haar baan opgezegd, en ging daarna bij God te rade, wat haar dan te doen stond. Op reis gaan kennelijk. Dus kwam ze hierheen en heeft ze als vrijwilligster in een guesthouse gewerkt. En gaat ze nu dus na een goede tijd weer terug naar huis, wat ze nu zal gaan doen weet ik eigenlijk niet, en ik vraag me af of zij het zelf wel weet. Ik vond het een heel bijzonder verhaal om te horen.
Na een goede nacht ben ik met Vit naar de olijfberg gelopen. Om hem wat meer te laten zien va waar hij zelf woont, haha. Zo hebben we het ‘Pater Noster’ complex bezocht (evenals een hele groep zingende Afrikanen, wat een bijzonder en leuke sfeer meebracht), op de plek waar men zegt dat Jezus met zijn leerlingen het Onze Vader heeft gebeden. Dit gebed staat er op de wanden in zowat elke taal die je je bedenken kan waarin je het Onze Vader maar zou willen bidden. Uiteraard was er ook een kerk om te bezoeken, die niet heel indrukwekkend was, op 1 ding na. Er stond een afbeelding (op flink formaat), van Therese de Lisieux. Ik was geraakt. En, gelukkig, er was de mogelijkheid om een kaarsje aan te steken. Meteen gedaan; een lichtje met uiteraard ook een gebed voor ‘pappa Jan’, voor wie dit een speciale heilige was. Pas toen ik daarmee in alle rust klaar was, kwam ook Vit de kerk in om rond te kijken. Alsof het zo getimed was. Vervolgens hem geholpen het Onze Vader ook in het Tsjechisch te vinden op de wanden tussen al die talen, anders was hij was nog lang verbolgen gebleven ‘There’s 3 versions of Dutch on there (bedoelende Nederlands, Vlaams en Afrikaans), and I can’t even find Chech!’ Gelukkig, het stond er echt wel tussen, op een redelijk prominente plek waar we nog niet geweest waren ;).
Daarna naar Dominus Flevit gelopen, waar het kkleine kerkje aldaar omgeven is door een mooie tuin met nog mooier uizicht. En daarna weer terug naar de campus, waar ik afscheid nam van Vit, en wat ging opruimen, wasje draaien, aan mijn EBCR werken, en een broodje falafel (jum!) tot avondeten bombardeerde.
En ondertussen voel ik me, al aftellend tot ik mijn schatje in mijn armen mag sluiten, als een jong kind dat op haar verjaardag wacht. Nog 3 nachtjes slapen. Nog 2. Nog 1. Hij stapt nu op het vliegtuig. Laat ik vast beide kanten van het tweepersoonsbed opmaken. Wat zullen we komende week allemaal gaan doen? Als ik vast ga slapen, is het dan sneller morgen?
Weet je wat, ik ga het tegen beter weten in lekker uitproberen. Ben ik morgen in ieder geval goed wakker ;) Welterusten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
